ராமநவமி சொல்லுங்கள் ராம ராம

ஏப்., 3 ராமநவமி

நவமி திதியில் அவதரித்தவர் ஸ்ரீராமபிரான். அவரது வாழ்க்கை வரலாற்றை விளக்கும் நூல் ராமாயணம். ராமன் + அயணம் என்று இதைப் பிரிப்பர். இதற்கு, ராமனின் வழி என்பது பொருள். ராமனின் வழியில் நடப்பவர்கள் நற்கதி அடைவர்.மனிதன் எப்படி நடந்து கொள்ள வேண்டும் என் பதற்கு உதாரணமாக நடந்து கொண்டவர் அவர். பட்டாபிஷேகத்துக்கு தயாராகிக் கொண்டிருந்த அவரை வரவழைத்த தந்தை, "நீ பதினான்கு வருஷம் காட்டுக்குப் போ...' என்று சொன்னவுடன், காரணம் கேட்காமல், கிளம்பியவர்.ராமாயணம் தெய்வ காவியமாகவும், ஸ்ரீராமன் நம் உள்ளம் கவர்ந்தவராகவும் இருக்கிறார். எனவே தான், "ஸ்ரீராம ஜெயம்' என்று நம்பிக்கையுடன் சொன்னால் போதும், நம்மிடம் உள்ள பயம் நீங்கி, எதையும் சாதிக்கும் ஆற்றல் பிறக்கும். ராமனின் கதை வால்மீகியால் சம்ஸ்கிருதத்திலும், கம்பரால் தமிழிலும் எழுதப்பட்டுள்ளது. இதுதவிர, பல்வேறு மொழிகளிலும் ராமாயணம் எழுதப்பட்டிருக்கிறது.துளசிதாசர் இந்தியில் எழுதிய ராமாயணம், "துளசி ராமாயணம்' எனப்படுகிறது. துளசி ராமாயணத்தை ஆங்கிலத்தில் அட்கின்ஸ் என்ற பாதிரியார் எழுதியுள்ளார். ரஷ்ய மொழியிலும் ராமாயணம் எழுதப்பட்டிருக்கிறது.ராமாயணம் கர்ப்பிணிப் பெண்களுக்கு கைகண்ட மருந்து. கர்ப்ப காலத்தில் ராமாயணம் படித்தால், பிறக்கும் குழந்தைகள் பக்தி, தைரியத்துடன் விளங்குவர்; நன்றாகப் படிக்கவும் செய்வர் என்பது நம்பிக்கை.

"ராம' என்ற மந்திரம், "ஓம் நமோ நாராயணாய' என்ற எட்டெழுத்து மந்திரத்திலுள்ள (ஓம் என்பது ஒரே எழுத்து) "ரா' மற்றும் "நமசிவாய' என்ற ஐந்தெழுத்து மந்திரத்திலுள்ள, "ம' என்ற பீஜாக்ஷரங்களை இணைத்து உருவாக்கப்பட்டது. பீஜாக்ஷரம் என்றால், உயிர்ப்புள்ள எழுத்து என்று பொருள்."ராம' மந்திரம் சொன்னால், பட்டமரமும் தளிர்க்கும் என்பதால் அதை, "உயிர்ப்பு மந்திரம்' என்பர். இந்த மந்திரத்தைச் சொல்லத் தெரியாமல், "மரா' என மாற்றி உச்சரித்த வால்மீகி தான், ராமாயணத்தின் ஆசிரியரானார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. காசியில் இறப்பவர்களின் காதில் சிவபெருமான், "ராம' மந்திரத்தைச் சொல்லி, அவர்களுக்கு பிறப்பற்ற நிலையை அருளுவதாக ஐதீகம்.

ராமநவமி நன்னாளில் இருந்து தினமும், "ராம ராம' என்ற தாரக மந்திரத்தைச் சொல்லப்பழகுங்கள். "தாரகம்' என்றால் கண்மணி. இம்மந்திரத்தைச் சொல்வோரை கண்மணி போல் பாதுகாப்பான் ஸ்ரீராமன்.

4.என்னை கவர்ந்திழுத்த ரமணன் குரு ரமண கீதம் தொகுப்பிலிருந்து

மனிதன் தானே எல்லாவற்றையும் செய்வதாகஎண்ணிக் கொள்கிறான். பிரச்னையே இங்குதான் தொடங்குகிறது. நம்மையும் மீறிய ஒரு சக்தியால் நாம் இயக்கப்படுகிறோம் . நாம் அச்சக்தியின் ஒரு கருவியே என்பதை மனிதன் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். அதைப் புரிந்து கொண்ட பின் பல துன்பங்களிலிருந்து மனம் விடுபட்டு விடும். அந்த எண்ணம் தோன்றாதவரைக்கும் நமக்கு நாமே துன்பங்களை வரவழைத்துக் கொள்கிறோம் என்பதே உண்மை. மரணத்திற்குப் பிறகு என்ன என்பதைப் பற்றி எண்ணி இப்போதே விடை தேட வேண்டாம். எதிர்காலத்தைப் பற்றி எதிர்காலமே கவனித்துக் கொள்ளும். எனவே, அந்தக் கவலையை விடுத்து நிகழ்காலத்தில் நிறைவாக வாழ முற்படுங்கள். ஒருவன் தன்னைப் பற்றி முதலில் முழுமையாக அறிந்து கொள்ள வேண்டும். தன்னைப் பற்றியே சரியாகவும், முறையாகவும் அறிந்து கொள்ள முடியாத ஒருவனால் உலகத்தைப் பற்றி அறிந்து கொள்வது முடியாத செயல். அப்படி அறிந்து கொண்டதாக ஒருவன் எண்ணினால், அது அஸ்திவாரம் இல்லாமலேயே சுவர் எழுப்பியது போன்றதாகும். உடுத்தும் உடையை மாற்றிக் கொள்வதும், வீட்டைத் துறப்பதும் மட்டும் சந்நியாசமன்று. மனதில் உள்ள ஆசாபாசங்களையும், பந்தங்களையும் துறப்பதே உண்மையான சந்நியாசம். பகவான் ரமணர்

குரு ரமண கீதம் தொகுப்பிலிருந்து இசைஞானியின் எழுத்தில்,இசையில்,உருக்கும் குரலில் இப்பாடல்.. இதில் நமக்கு அவர் ரமணர் பால் ஈர்க்கப்பட்டதையும்,அவரின் தேஜஸை,கருணை விழிகளை,அவர் அமர்ந்த இடத்தை,மிதித்த மண்ணை,அவரின் கருணை உள்ளத்தை போற்றி இசைஞானி மனமுருக பாடுகையில் நமக்கு மெய்சிலிர்த்து,கண்ணீர் பொங்குகின்றது...

4.என்னை கவர்ந்திழுத்த ரமணன்
என்னை கவர்ந்திழுத்த ரமணன் இங்கே தான் இருந்தான்..
என்னை கவர்ந்திழுத்த ரமணன் இங்கே தான் இருந்தான்..
பொன்னை பழிக்கும் மேனியடி...ஈ ஈ
பொன்னை பழிக்கும் மேனியடி மிண்ணை ஒளிர்க்கும் விழிகளடி.
மகேசன் அவனே மனித உடல் தாங்கி மண்ணில் வந்து. கண்கள் கொண்டு... என்னை...ய்ய்...என்னை...ய்ய்
என்னை கவர்ந்திழுத்த ரமணன் இங்கே தான் இருந்தான்..
அமர்ந்த இடத்தைப் பார்க்கையிலே..
அமைதி அலை வந்து பாய்கிறதே
அவன் அமர்ந்த இடத்தைப் பார்க்கையிலே..
அமைதி அலை வந்து பாய்கிறதே நடந்த நிலத்தில் நடக்கையிலே..
நகராது மன அலை ஓய்கிறதே ..
மொழிந்த நல்வாசகம் படிக்கையிலே..
மோனம் இதுவென்று விளங்கிடுதே..
அழியினும் ஒழியாப் பிறப்பினுக்கே அழியா நிலையளித்த அருள் தந்து ஆட்கொண்டு..
என்னை...ய்ய்....என்னை...ய்ய்
என்னை கவர்ந்திழுத்த ரமணன் இங்கே தான் இருந்தான்..
விருப்பு வெறுப்பற்று வீற்றிருந்த நல் விருபாட்ச குகை கண்டாயோ?
விருப்பு வெறுப்பற்று வீற்றிருந்த நல் விருபாட்ச குகை கண்டாயோ?
விரும்பி நெருங்கிவிடில் வேதம் விளங்குகின்ற பெரிதிருந்த நிலை அறிந்தாயோ? கையில் ஏதுமற்ற கந்தன் தந்த காணிக்கை ஸ்கந்தாஸ்ரமம் கண்டாயோ? மெய்பரம் பொருள் மலையோடிணைந்தது பொய்யறுத்து போக்கறுத்து வேறெங்கும் போகவிடாதென்னை...
என்னை...ய்ய்
என்னை கவர்ந்திழுத்த ரமணன் இங்கே தான் இருந்தான்..

சிறு பருவத்தில் தவமுனியான ஒருவரையும் நான் கண்டதில்லை...
அருந்தவ வாழ்வில் அருட்சோதியாகி அருணை கலந்ததையும் கேட்டதில்லை. காக்கைக்கும் மயிலுக்கும் மோட்சம் அளித்த கருணைக் கரங்களே எங்கும் இல்லை..
இந்த யாக்கைக்குள் நுழைந்ததன் போக்கினை மாற்றிவைத்து காத்து நிற்க்கும் தாள் தந்து
என்னை...ய்ய்...என்னை...ய்ய்
என்னை கவர்ந்திழுத்த ரமணன் இங்கே தான் இருந்தான்..
பொன்னை பழிக்கும் மேனியடி...ஈ ஈ
பொன்னை பழிக்கும் மேனியடி மிண்ணை ஒளிர்க்கும் விழிகளடி.
மகேசன் அவனே மனித உடல் தாங்கி மண்ணில் வந்து.
கண்கள் கொண்டு என்னை கவர்ந்திழுத்த ரமணன் எங்கும் உறைகின்றான்.


4.ennai kavarndhizhuththa ramaNan


ennai kavarndhizhuththa ramaNan
ingae thaan irundhaan..
ennai kavarndhizhuththa ramaNan
ingae thaan irundhaan..
ponnai pazhikkum maeniyadi...ee ee
ponnai pazhikkum maeniyadi
miNNai oLirkkum vizhigaLadi.
magaesan avanae manidha udal thaangi maNNil vandhu.
kaNgaL kondu...
ennai...yy...ennai...yy
ennai kavarndhizhuththa ramaNan
ingae thaan irundhaan..

amarndha idaththaip paarkkaiyilae..
amaithi alai vandhu paaigiRathae
avan amarndha idaththaip paarkkaiyilae..
amaithi alai vandhu paaigiRathae
nadandha nilaththil nadakkaiyilae..
nagaraathu mana alai oaigiRathae
mozhindha nalvaasagam padikkaiyilae..
moanam idhuvendru viLangidudhae..
azhiyinum ozhiyaap piRappinukkae
azhiyaa nilaiyaLiththa aruL thandhu aatkondu..
ennai...yy....ennai...yy
ennai kavarndhizhuththa ramaNan
ingae thaan irundhaan..

viruppu veRuppaRRu veeRRirundha
nal virubaatcha kugai kandaayoa?
viruppu veRuppaRRu veeRRirundha
nal virubaatcha kugai kandaayoa?

virumbi nerungividil vaedham viLangugindra
peridhirundha nilai aRindhaayoe?
kaiyil aethumaRRa kandhan thandha kaaNikkai
SkandhaaSramam kandaayoe?
meiparam poruL malaiyoadiNaindhadhu
poyyaRuththu poakkaRuththu vaeRengum poagavidaadhennai...

ennai...yy
ennai kavarndhizhuththa ramaNan
ingae thaan irundhaan..

siRu paruvaththil thavamuniyaana
oruvaraiyum naan kandathillai...
arundhava vaazhvil arutchoathiyaagi
aruNai kalandhadhaiyum kaettadhillai.
kaakkaikkum mayilukkum moatcham aLiththa
karuNaik karangaLae engum illai..
indha yaakkaikkuL nuzhaindhadhan poakkinai maaRRivaiththu
kaaththu niRkkum thaaL thandhu

ennai...yy...ennai...yy
ennai kavarndhizhuththa ramaNan
ingae thaan irundhaan..
ponnai pazhikkum maeniyadi...ee ee
ponnai pazhikkum maeniyadi
miNNai oLirkkum vizhigaLadi.
magaesan avanae manidha udal thaangi maNNil vandhu.
kaNgaL kondu ennai kavarndhizhuththa ramaNan
engum uRaiginRaan.

குரு ரமண கீதம், guru ramana geetham

Sri Ramana Maharishi (1879-1950)

In the village of Thiruchuzhi, some thirty miles south of madurai, a boy

was born to Sundaram Aiyer and his wife Alagammal. The day was the

30th of December,and the time of birth auspicious, for the idol of

Nataraja, at that very moment, was re-entering the portal of the ancient

Thiruchuzhi Siva temple, after a ceremonies procession. The boy, named

Venkataraman, was destined to become Ramana Maharishi, the sage of

Arunachala.

Sundaram Aiyer died when the boy was twelve, and the family moved to

Madurai. Venkataraman was an ordinary lad known only for his

indifference to studies. However, when he was sixteen, a visit from an

elderly relative from Arunchala had a strange effect on him. He felt an

inexplicable urge to visit Thiruvannamalai, the hill range that housed the

temple of Arunchaleswar (Siva). Following that, a chance reading of

Sekkilarâs periyapuranam, a book about the lives of great Saiva Saints,

evoked a deep urge to follow a life of renunciation and spiritual search.

Soon after, when he was seventeen, he had an experience that changed

his life forever. At a moment when he was alone, he felt a great fear of

death. He overcome the feeling with extraordinary calm, by posing the

question: what does it mean to die? This led him to realization, achieved

in a flash, that only the body dies, whereas the spirit or true self, is

untouched by death. The same year, the young lad left home and

undertook the arduous journey to Thiruvannamalai, never to return.

Without any formal initiation into sanyasa, venkataraman took abode in the

great temple of Arunchaleswara. He sat in deep meditation, completely

oblivious of the ravages of hunger or vermin. And thus began the new life

of Ramana, the sage of Arunachala.

Moving out of temple, he lived in various spots, all located on the

Thiruvannamalai hills, including shrines, a mango grove, and a cave. His

family beseeched and failed to make him return home. Years later, his

mother donned ochre robes and came to live with him. Until her passing

away in 1922. Her tomb at the foot of Thiruvannamalai marks site of

Ramanasram. From the time Ramana arrived in Thiruvannamalai in 1896,

to the end of life, pilgrims came to him for solace, and scholars came for

enlightenment.

He spoke very little and yet, those who looked into his compassionate

eyes and experience his silence, felt calmed and blessed. His life

embodied total freedom from everything material, complete immersion in

his creator (Siva) and a supreme indifference to physical suffering. When

cancer invaded the body of Ramana, he remained calm and serene until

the end came on April 14, 1950. Pilgrims continue to flock and find solace

at Ramanashram, confirming what Ramana had learned when he was just

a lad: Only the body dies. The spirit of the sage of Arunachala lives on,

providing solace and enlightenment to true seekers.


Ilaiyaraja

Ilaiyaraja is considered a phenomenon for many reasons. He has

composed over 4000 songs and background music score for than 800

Indian films in 8 languages. Then, there is the pace and method, which

have become legendary. ilayarajas compositions outside of films have

also greatly enhanced his reputation, which peaked in 1993, when he

recorded a western classical Symphony with the Royal Philharmonic

Orchestra under the baton of John Scott. The symphony was written in

less than a month. Above all, there is the outstanding quality of the music

itself. Although his musical sensibility is anchored to a bedrock of

recognizable genres '" Indian folk, western classical and Indian classical '"

he has an uncanny ability to separate and unify theses genres at will.


Sri Ramana and Ilaiyaraja

In a world where the pursuit of fame and fortune drives most of humanity,

there are some, like Ilaiyaraja, who feel deeply unsettled when wealth and

renown engulf them. Unable to resolve the conflicts that beset him, the

composer turned to religion. This was in the early 1980s, when he shaved

his head, donned white and was transformed into a recluse.


Track 1
Chinna Paiyan Oruvan (A Young Lad)
The opening song of this anthology is, at once, an experience of

wonderment at the impact of Ramanas life on the composer, and

narration of the main events that transformed Ramana from a mere lad

into a great saint. It tells of how the young lad overcame the fear of death,

made the temple of Thiruvannamalai his abode and withstood physical

ravages in his quest for truth. When, ultimately cancer claimed the body

of the saint, his followers are left with this truth: Ramanaâs soul is

immortal and shines eternally as a guiding light atop Thiruvannamalai.

Track 2
En Ooru Shivapuram (My Place)
Ramana, the Saiva saint, regarded himself as the son of Siva, as does

Ilaiyaraja in this song. The composer asks himself what he is doing in

this world, and agonises over whether or not he will ever return to

his real home which is Sivapuram 'the other world. There he was

free to devote himself to the worship of Siva and free from bonds, joy, pain

and death. What was his purpose in this world? There is no satisfactory

answer.

Track 3
Ippirappil Enna Seithen (In This World)
In answer to the question what have I achieved in this world? the

composer admits that he has been caught up in worldly pursuits and

wiles. Unable to shun the evil or embrace the good, his life seems to be

one of missed opportunities. The only saving grace is his redemption by

Ramana.

Track 4
Ennai Kavarnthizuttha Ramana (Why Ramana?)
Ilaiyaraja invokes Ramanas palpable presence in Arunachala, and

justifies his feeling of devotion for the sage. Not only is he drawn by those

electrifying eyes, bt finds peace by simply gazing upon the spot where

Ramana sat, or by walking the trail that the saint walked . Reflecting upon

the spiritual growth attained by the sage of Arunchala, Ilaiyaraja

concludes that Ramana is peerless.

Track 5
Arunachala
The composer complaints to Arunchala (Shiva) that his favorite son

Ramana has not provided him salvation from worldly bonds. When other

devotees, even birds and beasts have found permanent repose in the

shadow of the saint, why was he being denied the same grace?

Track 6
Indroru Naal (Another Day)
As the days of his life go by, one by one, the composer realizes that the

best day of all would be the one that brings Ramanaâs grace. That day

would give his life true meaning. But there was no time to waste. Why

wait for tomorrow or today? This very moment is the right one, take refuge

at Ramanaâs feet and redeem the remaining days of his life.

Track 7
Annamalaiyaar Mel (Saints Of Annamalai)
In this prayer, Ilaiyaraja extols the supreme sanctity of Thiruvannamalai

by enumerating the Gods, Saints, Yogis and true seekers who have been

drawn to Arunachala. Those who are worldly including himself cannot find

a place in the haloed list. They are urged to pray ad receive the grace of

Arunachala.

Track 8
Enge Sendraalum (Wherever I go)
The sustaining and continuous presence of Ramana is felt by the

composer in the light of the moon. As the moon transforms the searing

heat of the sun into a cooling glow; savants like Ramana turn the

overpowering grace of god into a calming, soothing experience.

Track 9
Arul Thavazhum (Benign Grace)
This Prayer is in praise of Thiruvannamalai's capacity to bless all

devotees. Even those ignorant of the rules of proper worship need have no

fear; the physical and mental reqours of meditation, renunciation, and

self-realization are unnecessary. It is enough to contemplate

Thiruvannamalai, the home of immortal Ramana.


Track 10
Sri Mathru Bhuteshwari
The anthology concludes with a prayer in Sanskrit to Mathru Bhuteshwari,

the Divine mother. She is mother to Ramana and is the protector and

guiding light of the saintâs in Arunachala



All songs written (Tamil & Sanskrit), composed, arranged and produced

by Ilayaraja

All songs performed by Ilayaraja except Track No. 9 & 10

சின்ன பையன் ஒருவன்

-----------------------

குரு ரமண கீதம் இசைஞானி இளையராஜாவின் ஆத்மார்த்தமான ஈடுபாட்டுடன் வெளிவந்த அற்புதமான தெய்வீக இசை கதம்பம்.

இதற்கு இசைஞானி அவர்கள் விளம்பரமே செய்யவில்லை, எவரெவருக்கு கேட்க கொடுத்து வைத்திருக்கிறதோ அவர்கள் தேடி அலைந்து தெரிந்து கொள்ளட்டும் என்னும் சித்தாந்தத்தின் படியே இதை மார்கெட்டிங் செய்ய வில்லை,இதன் சிடி ரிகார்டிங்கை ஏ.ஆர்.ரஹ்மானின் பஞ்சதன் ரெகார்டிங் தியேட்டரிலேயே செய்து அவருக்கும் இறைபணி செய்த பாக்கியத்தை வழங்கி இருக்கிறார்.அவர்கள் இருவரின் பெயரால் சண்டை இட்டுக் கொண்டிருக்கும் அன்பர்கள் இதை முதலில் உணர வேண்டும்.

இதில் சின்ன பையன் ஒருவன் பாடல் ,நம்மை ரமணர் தான் யார் என்று அறிய முற்பட்டு திருவண்ணாமலை வந்து சேர்ந்ததையும் ,அங்கு விருபாட்ச குகையில் , பல மாதக் கணக்கில் ஆழ் நிலை தியானம் இருந்து அவர் உடலில் புற்று கரையான் கட்டியதை,சேஷாத்ரி ஸ்வாமிகள் அவரை கண்டு பிடித்து வாழை இலையில் வைத்து மருத்துவம் செய்து காத்ததையும் ,அவர்  பின்னாளில் முற்றும் துறந்து முனிவனாய் ஆனதையும் ,மனம் இழந்தவர்களுக்கு அருள் பாலித்ததையும் மிக அழகாகச் சொல்லியிருக்கிறார்

நல்ல இசையும் ,அருமையான ராக ஆலாபனையும்,என ,இளையராஜாவின் இசையில் ,எழுத்தில்,காந்த சாந்த குரலில், இப்பாடலை  கேட்கையில் மனதில் உயர்ந்த ஞான பரவசத்தை நமக்கு அளிக்கிறார்,நீங்களும் ஆத்மார்த்தமாக அதை உணர்ந்து தான் பாருங்களேன்?

இதை நான் எங்கு தேடியும் டவுன்லோடு செய்ய முடியாமல் போய் ஊருக்கு போன நண்பரிடம் சொல்லி சிடி வங்கி வர சொல்லி கேட்டு ரசித்த அற்புத அனுபவம் வேறு இணைந்து கொண்டது,காத்திருத்தலுக்கு பின் கிடைத்த பொக்கிஷம்.குரு ரமணா எங்கள் ராகதேவன் இளைய ராஜாவுக்கு நீண்ட ஆயுளை,குரலை,ஞானத்தை மேலும் வாரிக் கொடு ..

அவரின் இசைப்பணி மென்மேலும் சிறக்கட்டும்,பல நாத்திக அன்பர்கள்  ஆத்திகராகட்டும்,

இவ்வுலகில் நம்மை படைத்த இறையை உணரச் செய்யும் இசை என்றால்  நம் இசை ஞானியின் இசையே.

பாடலை தரவிறக்க:-

சின்ன பையன் ஒருவன்,செய்த செயல் என்னைக் கலக்கிடுதே...
சின்ன பையன் ஒருவன்,செய்த செயல் என்னைக் கலக்கிடுதே...
அதை எண்ணத் தொடங்கி விட்டால்,என் பிறப்பு,ஏன் என்று தோன்றிடுதே...
சின்ன பையன் ஒருவன்,செய்த செயல் என்னைக் கலக்கிடுதே...
அதை எண்ணத் தொடங்கி விட்டால்,என் பிறப்பு,ஏன் என்று தோன்றிடுதே...

முன்னம் நிகழ்ந்ததெல்லாம் மனக்கண் முன்னாலே தோன்றிடுதே.. இன்னம் நினைந்திருந்து நெஞ்சம் அலை பாய்ந்து தவிக்கிறதே...ஏ
சின்ன பையன் ஒருவன்,செய்த செயல் என்னைக் கலக்கிடுதே...
அதை எண்ணத் தொடங்கி விட்டால்,என் பிறப்பு,ஏன் என்று தோன்றிடுதே...
(பால ரமணர் குரல்)
அருணாச்சலா...
அருணாச்சலா...
அருணாச்சலா...
அன்றொரு நாள் மரண பய சோதனையில்,
கொன்று விட்டான் ,தான் என்னும் தன்னை விசாரனையில்...
கட்டிய ஆடைகள்,சாதி குலத்தையும் தொட்டவிழ்த்தான்,
ஒட்டி வளர்ந்த தலை முடி தன்னை மொட்டையிட்டான்..
அண்ணாமலையாரை ஒட்டிக்கொண்டான்..........
அண்ணாமலையாரை ஒட்டிக்கொண்டான்.,
கண்ணீர் கயிற்றால் கட்டிக்கொண்டான்...
சின்ன பையன் ஒருவன்,செய்த செயல் என்னைக் கலக்கிடுதே...
அதை எண்ணத் தொடங்கி விட்டால்,என் பிறப்பு,ஏன் என்று தோன்றிடுதே... திண்ணை தெருக்களிலே தங்கி கொண்டான்,கைகளைப் போர்த்திக்கொண்டான்... உண்ணக்கிடைக்கைலே,உண்டு விட்டு உடம்பில் துடைத்துக் கொண்டான். பூதமும் போகாத பாதாள லிங்கத்துள் போயமர்ந்தான்...
ஒரு மாதம்,வருடமற்று,மனமற்று,தவத்தில் ஆழ்ந்துவிட்டான்.... பூரானும்,பூச்சியும் ஊர்ந்ததம்மா,இளம் தேகத்திலே,
புற்றுக்கறையான் அரித்ததம்மா,பல பாகத்திலே...
நவ முனி யோகத்திலே....

சின்ன பையன் ஒருவன்,செய்த செயல் என்னைக் கலக்கிடுதே...
அதை எண்ணத் தொடங்கி விட்டால்,என் பிறப்பு,ஏன் என்று தோன்றிடுதே...

ஷேஷாத்ரி ஸ்வாமிகள் காப்பாற்ற,நாம் செய்த புண்ணியம் என்றாச்சு...
ஆசா பாசத்துள் அல்லாடும் நமக்காசான் கிடைத்தான் நன்றாச்சு...
புற்றோடு புற்றாக போயிருந்தால் மனம் விற்றுப் போனவற்க்கு மருந்துண்டோ? முற்றும் அறிந்து முனிவனானவன்,
இல்லால் நம் பிறவிக்கு பயனுண்டோ?
இல்லால் நம் பிறவிக்கு பயனுண்டோ?
சின்ன பையன் ஒருவன்,செய்த செயல் என்னைக் கலக்கிடுதே...
அதை எண்ணத் தொடங்கி விட்டால்,என் பிறப்பு,ஏன் என்று தோன்றிடுதே...

மாங்கிளையில்,தூங்கி வாழ்ந்த மனிதர்கள் மண்ணில் உண்டோ?
பூங்குழவி கொட்டி,கால்கள் வீங்கத்தாங்கி கொண்டாருண்டோ?

த்யானித்திருப்பான்...சோரூட்டிப் போவார்கள்...தெரியாது....
நாலு நாள் ஆனாலும் வாயை விட்டு சோறு இறங்காது...

சிறு முனிக்கு மக்கள் கூடுவார்,சிலருக்கு பொறுக்காது..
உடலை மாய்த்திடப் போனானே ...விடவில்லை,ஈசனும் விதியா அது?
யாருக்கும் தெரியாது...
சின்ன பையன் ஒருவன்,செய்த செயல் என்னைக் கலக்கிடுதே...
அதை எண்ணத் தொடங்கி விட்டால்,என் பிறப்பு,ஏன் என்று தோன்றிடுதே...

உடம்போடு வாழ்ந்தாலும் உடம்பின்றி வாழ்ந்தவன் குரு ரமணன்..
உடம்பின்றி ஆன்மாவாய் உடன்வந்து உறைபவன் குரு ரமணன்..

புற்று நோயகற்ற கீறினாலும், அவன் தேகத்தில் இல்லை..
முற்றும் தேக வாழ்வு முடிந்தாலும் அவன் தேகி இல்லை..

ஒளி வெள்ளமாய்..மலை உச்சியில்,கலந்து விட்டான் ரமணன்,
கலியுகத்தில் களி ஒளிப்போன் அவனே குரு ரமணன்..
அவனே குரு ரமணன்..

சின்ன பையன் ஒருவன்,உலகத்தை சின்னதாய் ஆக்கிவிட்டான்.
இந்த சின்ன உலகினையும்,அன்பு கொண்டு,தன்னோடினைத்துக்கொண்டான்.. முன்னம் நிகழ்ந்ததெல்லாம் மனக்கண் முன்னாலே தோன்றிடுதே..
இன்னம் நினைந்திருந்து நெஞ்சம் அலை பாய்ந்து தவிக்கிறதே...ஏ
சின்ன பையன் ஒருவன்,செய்த செயல் என்னைக் கலக்கிடுதே...
அதை எண்ணத் தொடங்கி விட்டால்,என் பிறப்பு,ஏன் என்று தோன்றிடுதே...



chinna paiyan oruvan,seitha seyal ennaik kalakkidudhae...

chinna paiyan oruvan,seitha seyal ennaik kalakkidudhae...

adhai eNNath thodangi vittaal,en piRappu,aen endru thoanRiduthae...

chinna paiyan oruvan,seitha seyal ennaik kalakkidudhae...

adhai eNNath thodangi vittaal,en piRappu,aen endru thoanRiduthae...


munnam nigazhndhadhellaam manakkaN munnaalae thoanRiduthae..

innam ninaindhirundhu nenjam alai paaindhu thavikkiRathae...ae

chinna paiyan oruvan,seitha seyal ennaik kalakkidudhae...

adhai eNNath thodangi vittaal,en piRappu,aen endru thoanRiduthae...


(baala ramaNar kural)

aruNaachchalaa...

aruNaachchalaa...

aruNaachchalaa...


androru naaL maraNa baya soathanaiyil,

konRu vittaan ,thaan ennum thannai visaaranaiyil...

kattiya aadaigaL,saathi kulaththaiyum thottavizhththaan,

otti vaLarndha thalai mudi thannai mottaiyittaan..

aNNaamalaiyaarai ottikkondaan..........

aNNaamalaiyaarai ottikkondaan.,kaNNeer kayiRRaal kattikkondaan...


chinna paiyan oruvan,seitha seyal ennaik kalakkidudhae...

adhai eNNath thodangi vittaal,en piRappu,aen endru thoanRiduthae...


thiNNai therukkaLilae thangi kondaan,kaigaLaip poarththikkondaan...

uNNakkidaikkailae,uNdu vittu udambil thudaiththuk kondaan.

boodhamum poagaatha paadhaaLa lingaththuL poayamarndhaan...


oru maadham,varudamatru,manamaRRu,dhavaththil aazhndhuvittaan....

pooraanum,poochchiyum oorndhadhammaa,iLam thaegaththilae,

puRRukkaRaiyaan ariththathammaa,pala paagaththilae...

nava muni yoagaththilae....


chinna paiyan oruvan,seitha seyal ennaik kalakkidudhae...

adhai eNNath thodangi vittaal,en piRappu,aen endru thoanRiduthae...


shaeshaadhri swaamigaL kaappaaRRa,naam seitha puNNiyam enRaachchu...

aasaa paasaththuL allaadum namakkaasaan kidaiththaan nanRaachchu...


puRRoadu puRRaaga poayirundhaal manam viRRup poanavaRkku marundhuNdoa?

muRRum aRindhu munivanaanavan,illaal nam piRavikku payanundoe?

illaal nam piRavikku payanundoe?


chinna paiyan oruvan,seitha seyal ennaik kalakkidudhae...

adhai eNNath thodangi vittaal,en piRappu,aen endru thoanRiduthae...


maangiLaiyil,thoongi vaazhndha manidhargaL maNNil undoa?

poonguzhavi kotti,kaalgaL veengaththaangi koNdaarundoe?


dhyaaniththiruppaan...soaroottip poavaargaL...theriyaathu....

naalu naaL aanaalum vaayai vittu choaRu iRangaathu...

siRu munikku makkaL kooduvaar,silarukku poRukkaadhu..

udalai maaiththidap poanaanae ...vidavillai,eesanum vidhiyaa adhu?

yaarukkum theriyaadhu...


chinna paiyan oruvan,seitha seyal ennaik kalakkidudhae...

adhai eNNath thodangi vittaal,en piRappu,aen endru thoanRiduthae...


udamboadu vaazhndhaalum udambinRi vaazhndhavan guru ramaNan..

udambinRi aanmaavaai udanvandhu uRaibavan guru ramaNan..


puRRu noayagatra keeRinaalum, avan thaegaththil illai..

muRRum dhaega vaazhvu mudindhaalum avan dhaegi illai..


oLi veLLamaai..malai uchchiyil,kalandhu vittaan ramaNan,

kaliyugaththil kaLi oLippoan avanae guru ramaNan..

avanae guru ramaNan..


chinna paiyan oruvan,ulagaththai chinnadhaai aakkivittaan.

indha chinna ulaginaiyum,anbu kondu,thannoadinaiththukkondaan..

munnam nigazhndhadhellaam manakkaN munnaalae thoanRiduthae..

innam ninaindhirundhu nenjam alai paaindhu thavikkiRathae...ae


chinna paiyan oruvan,seitha seyal ennaik kalakkidudhae...

adhai eNNath thodangi vittaal,en piRappu,aen endru thoanRiduthae...


.

2.திருவாசகம் - கீர்த்தித் திருஅகவல்

கீர்த்தித் திருஅகவல்

(தில்லையில் அருளியது - நிலைமண்டில ஆசிரியப்பா)

தில்லை மூதூர் ஆடிய திருவடி
பல் உயிர் எல்லாம் பயின்றனன் ஆகி
எண்இல் பல்குணம் எழில்பெற விளங்கி
மண்ணும் விண்ணும் வானோர் உலகும்
துன்னிய கல்வி தோற்றியும் அழித்தும் 5

என்னுடை இருளை ஏறத்துரந்தும்
அடியார் உள்ளத்து அன்பு மீதூரக்
குடியாக் கொண்ட கொள்கையும் சிறப்பும்
மன்னும் மாமலை மகேந்திரம் அதனில்
சொன்ன ஆகமம் தோற்றுவித்து அருளியும் 10

கல்லா டத்துக் கலந்து இனிது அருளி
நல்லா ளோடு நயப்புறவு எய்தியும்
பஞ்சப் பள்ளியில் பால்மொழி தன்னொடும்
எஞ்சாது ஈண்டும் இன்அருள் விளைத்தும்
கிராத வேடமொடு கிஞ்சுக வாயவள் 15

விராவு கொங்கை நல்தடம் படிந்தும்
கேவேடர் ஆகிக் கெளிறது படுத்தும்
மாவேட்டு ஆகிய ஆகமம் வாங்கியும்
மற்றவை தம்மை மகேந்திரத்து இருந்து
உற்ற ஐம் முகங்களாள் பணித்து அருளியும் 20

நந்தம் பாடியில் நான் மறையோனாய்
அந்தமில் ஆரியனாய் அமர்ந்து அருளியும்
வேறு வேறு உருவும் வேறுவேறு இயற்கையும்
நூறு நூறு ஆயிரம் இயல்பினது ஆகி
ஏறு உடை ஈசன் இப்புவனியை உய்யக் 25

கூறு உடை மங்கையும் தானும் வந்தருளிக்
குதிரையைக் கொண்டு குடநாடு அதன்மிகைக்
சதுர்படத் சாத்தாய்த் தான் எழுந்தருளியும்
வேலம் புத்தூர் விட்டேறு அருளிக்
கோலம் பொலிவு காட்டிய கொள்கையும் 30

தர்ப்பணம் அதனில் சாந்தம் புத்தூர்
வில்பொரு வேடற்கு ஈந்த விளைவும்
மொக்கணி அருளிய முழுத்தழல் மேனி
சொக்கது ஆகக் காட்டிய தொன்மையும்
அரியொடு பிரமற்கு அளவு அறி ஒண்ணான் 35

நரியைக் குதிரை ஆக்கிய நன்மையும்
ஆண்டுகொண்டருள அழகுறு திருவடி
பாண்டியன் தனக்குப் பரிமாவிற்று
ஈண்டு கனகம் இசையப் பெறா அது
ஆண்டான் எம்கோன் அருள்வழி இருப்பத் 40

தூண்டு சோதி தோற்றிய தொன்மையும்
அந்தணன் ஆகி ஆண்டுகொண்டருளி
இந்திர ஞாலம் காட்டிய இயல்பும்
மதுரைப் பெருநல் மாநகர் இருந்து
குதிரைச் சேவகன் ஆகிய கொள்கையும் 45

ஆங்கது தன்னில் அடியவர்க்கு ஆகப்
பாங்காய் மண் சுமந்தருளிய பரிசும்
உத்தர கோச மங்கையுள் இருந்து
வித்தக வேடங் காட்டிய இயல்பும்
பூவணம் அதனில் பொலிந்து இருந்து அருளித் 50

தூவண மேனி காட்டிய தொன்மையும்
வாத வூரினில் வந்து இனிது அருளிப்
பாதச் சிலம்பொலி காட்டிய பண்பும்
திரு ஆர் பொருந்துறைச் செல்வன் ஆகிக்
கரு ஆர் சோதியில் கரந்த கள்ளமும் 55

பூவலம் அதனில் பொலிந்து இனிது அருளிப்
பாவம் நாசம் ஆக்கிய பரிசும்
தண்ணீர்ப் பந்தல் சயம்பெற வைத்து
நல்நீர்ச் சேவகன் ஆகிய நன்மையும்
விருந்தினன் ஆகி வெண்காடு அதனில் 60

குருந்தின் கீழ் அன்றிருந்த கொள்கையும்
பட்ட மங்கையில் பாங்காய் இருந்து அங்கு
அட்ட மாசித்தி அருளிய அதுவும்
வேடுவன் ஆகி வேண்டு உருக் கொண்டு
காடு அது தன்னில் கரந்த உள்ளமும் 65

மெய்க் காட்டிட்டு வேண்டு உருக் கொண்டு
தக்கான் ஒருவன் ஆகிய தன்மையும்
ஓரி ஊரில் உகந்து இனிது அருளி
பாரிரும் பாலகன் ஆகிய பரிசும்
பாண்டூர் தன்னில் ஈண்ட இருந்தும் 70

தேவூர்த் தென்பால் திகழ்தரு தீவில்
கோவார் கோலம் கொண்ட கொள்கையும்
தேன் அமர் சோலைத் திரு ஆரூரில்
ஞானம் தன்னை நல்கிய நன்மையும்
இடைமருது அதனில் ஈண்ட இருந்து 75

படிமப் பாதம் வைத்த அப்பரிசும்
ஏகம் பத்தில் இயல்பாய் இருந்து
பாகம் பெண்ணோடு ஆயின பரிசும்
திருவாஞ்சியத்தில் சீர்பெற இருந்து
மருவார் குழலியொடு மகிழ்ந்த வண்ணமும் 80

சேவகன் ஆகித் திண்சிலை ஏந்திப்
பாவகம் பலபல காட்டிய பரிசும்
கடம்பூர் தன்னில் இடம்பெற இருந்தும்
ஈங்கோய் மலையில் எழிலது காட்டியும்
ஐயாறு அதனில் சைவன் ஆகியும் 85

துருத்தி தன்னில் அருத்தியோடு இருந்தும்
திருப்பனை ஊரில் விருப்பன் ஆகியும்
கழுமலம் அதனில் காட்சி கொடுத்தும்
கழுக்குன்று அதனில் வழுக்காது இருந்தும்
புறம்பயம் அதனில் அறம்பல அருளியும் 90

குற்றாலத்துக் குறியாய் இருந்தும்
அந்தமில் பெருமை அழல் உருக் கரந்து
சுந்தர வேடத்து ஒருமுதல் உருவுகொண்டு
இந்திர ஞாலம் போலவந்து அருளி
எவ்வெவர் தன்மையும் தன்வயிள் படுத்துத் 95

தானே ஆகிய தயாபரன் எம் இறை
சந்திர தீபத்துச் சாத்திரன் ஆகி
அந்திரத்து இழிந்து வந்து அழகு அமர் பாலையுள்
சுந்தரத் தன்மையொடு துதைந்து இருந்தருளியும்
மந்திர மாமலை மகேந்திர வெற்பன் 100

அந்தம் இல் பெருமை அருள் உடை அண்ணல்
எம் தமை ஆண்ட பரிசு அது பகரின்
ஆற்றல் அதுவுடை அழகமர் திரு உரு
நீற்றுக் கோடி நிமிர்ந்து காட்டியும்
ஊனம் தன்னை ஒருங்குடன் அறுக்கும் 105

ஆனந் தம்மே ஆறா அருளியும்
மாதில் கூறுஉடை மாப்பெரும் கருணையன்
நாதப் பெரும்பறை நவின்று கறங்கவும்
அழுக்கு அடையாமல் ஆண்டுகொண்டு அருள்பவன்
கழுக் கடை தன்னைக் கைக்கொண்டு அருளியும் 110

மூலம் ஆகிய மும்மலம் அறுக்கும்
தூய மேனிச் சுடர்விடு சோதி
காதலன் ஆகிக் கழுநீர் மாலை
ஏறு உடைத்தாக எழில்பெற அணித்தும்
அரியொடு பிரமற்கு அளவு அறியாதவன் 115

பரிமாவின் மிசைப் பயின்ற வண்ணமும்
மீண்டு வாராவழி அருள் புரிபவன்
பாண்டி நாடே பழம்பதி ஆகவும்
பக்தி செய் அடியாரைப் பரம்பரத்து உய்ப்பவன்
உத்தர கோச மங்கை ஊர் ஆகவும் 120

ஆதி மூர்த்திகளுக்கு அருள்புரிந்து அருளிய
தேவ தேவன் திருப் பெயர் ஆகவும்
இருள கடிந்து அருளிய இன்ப ஊர்தி
அருளிய பெருமை அருள்மலை யாகவும்
எப்பெருந் தமையும் எவ்வெவர் திறமும் 125

அப்பரிசு அதனால் ஆண்டுகொண்டருளி
நாயினேனை நலம்மலி தில்லையுள்
கோலம் ஆர்தரு பொதுவினில் வருகஎன
ஏல என்னை ஈங்கு ஒழித் தருளி
அன்று உடன் சென்ற அருள்பெறும் அடியவர் 130

ஒன்ற ஒன்ற உடன் கலந்து அருளியும்
எய்த வந்திலாதார் எரியில் பாயவும்
மாலது வாகி மயக்கம் எய்தியும்
பூதலம் அதனில் புரண்டுவீழ்ந்து அலறியும்
கால்விசைத்து ஓடிக் கடல்புக மண்டி 135

நாத நாத என்று அழுது அரற்றி
பாதம் எய்தினர் பாதம் எய்தவும்
பதஞ்சலிக் கருளிய பரமநாடக என்ற
இதம் சலிப்பெய்த நின்று ஏங்கினர் ஏங்கவும்
எழில்பெறும் இமயத்து இயல்புஉடை அம்பொன் 140

பொலிதரு புலியூர்ப் பொதுவினில் நடம் நவில்
கனிதரு செவ்வாய் உமையொடு காளிக்கு
அருளிய திருமுகத்து அழகு உறு சிறுநகை
இறைவன் ஈண்டிய அடியவ ரோடும்
பொலிதரு புலியூர் புக்கு இனிது அருளினன் 145
ஒலிதரு கைலை உயர்கிழ வோனே

திருச்சிற்றம்பலம்